تأثیر رقابت‌پذیری جهانی (GCI) بر کامیابی اقتصادی کشورها: ارائه مدلی برای ارتقای رقابت‌پذیری ملی ایران

رقابت‌پذیری ملی به عنوان بستری برای کامیابی اقتصادی و دستیابی به سطوح بالاتر رفاه و استانداردهای زندگی اهمیت فراوانی در میان سیاستگذاران و همینطور محققین دانشگاهی پیدا کرده است. در این راستا "شاخص رقابت‌پذیری جهانی" که توسط مجمع جهانی اقتصاد ایجاد شده است، از دوازده رکن تشکیل شده که هریک از آنها جنبه‌ی خاصی از رقابت‌پذیری ملی (سخت افزاری یا نرم افزاری) را مورد بررسی قرار می‌دهد. هدف این پژوهش، بررسی روابط میان ارکان شاخص رقابت‌پذیری ملی و متغیرهای کامیابی اقتصادی است تا بتوان با استفاده از اطلاعات حاصله، الگویی را برای ارتقای رقابت‌پذیری ملی ایران ارائه داد. برای این کار، از روش تحلیل همبستگی متعارف (کانونی) استفاده کردیم تا آن دسته از ارکان رقابت پذیری ملی را که اهمیت بیشتری در ایجاد این رابطه‌ی خاص میان رقابت‌پذیری ملی و کامیابی اقتصادی دارند، شناسایی کرده و با استفاده از تکنیک آنتروپی اولویت بندی کنیم. نتایج تحلیل همبستگی کانونی بر روی داده‌های 139 کشور جهان در سال 201-2011، نشان می‌دهد سه رکنی که رتبه‌های اول تا سوم "اهمیت" را در ایجاد این رابطه کسب کرده اند، به ترتیب ارکان دسترسی به تکنولوژی (رکن نهم)، زیرساخت (دوم) و آموزش‌های علمی و کاربردی (پنجم) می‌باشند. در نهایت، اولویت‌های بهبود رقابت پذیری کشورمان در هریک از مراحل توسعه اقتصادی، در قالب نمودارها نشان داده شده است.